Pacjenci z chorobą Parkinsona zmniejszają spontaniczną aktywność ruchową, wyłączają się z życia rodzinnego, społecznego i zawodowego.
Koniecznością jest zatem przeciwdziałanie temu już od chwili rozpoznania choroby, nawet wtedy, gdy sprawność fizyczna nie jest jeszcze zaburzona.
Na podstawie wielu przeprowadzonych badań stwierdzono, że rehabilitacja ma działanie neuroprotekcyjne czyli zapobiega progresji choroby, zmniejsza zapotrzebowanie na leki parkinsonowskie oraz zapewnia utrzymanie sprawności chorego w możliwe najlepszej kondycji. Potrzeby i zakres postępowania rehabilitacyjnego u chorych na chorobę Parkinsona ustalane są dla każdego pacjenta indywidualnie. Każdy pacjent choruje inaczej i ma inną kompilację objawów ruchowych i pozaruchowych. Każdy pacjent jest też w innym stadium choroby.
