Czym jest nadpotliwość? To uogólniona lub miejscowa nadczynność gruczołów potowych ekrynowych. To stan, w którym dochodzi do wydzielania ponad 50 mg potu na minutę (norma 0,5-1mg/min). Nadpotliwość może mieć charakter fizjologiczny lub objawowy. Fizjologicznej nadpotliwości sprzyjają: wysoka temperatura otoczenia, niektóre przyprawy lub pokarmy, wysiłek fizyczny i otyłość.
Dotyczy obszaru ciała mniejszego niż 100 cm². Jej częstość występowania waha się od 2,8% (USA), do 12,8% populacji (Japonia). Przyczyna chorzenia nie jest do końca poznana, prawdopodobnie wynika z zaburzeń aktywności gruczołów potowych na skutek nieprawidłowej czynności autonomicznego układu nerwowego (zaburzenia funkcji układu współczulnego, zwłaszcza jąder podwzgórza i ich połączeń).
Bardzo istotna jest tu rola czynników genetycznych (+ wywiad rodzinny ma 30-62% pacjentów) oraz czynniki prowokujące takie jak: stres, ból, gorączka,emocje, kofeina, ostre przyprawy czy podwyższona temperatura otoczenia.
Nadmierną potliwością z reguły objęte są: części dłoniowe rąk i podeszew stóp (60% pacjentów), doły pachowe (30-40%), czoło i górna warga, pośladki i pachwiny.
Najskuteczniejszą metodą leczenia nadmiernej potliwości są iniekcje toksyny botulinowej w wybrane okolice (pachy, donie, stopy). Lek na wiele miesięcy blokuje wydzielanie potu przez gruczoły potowe. Metoda jest bezpieczna, a iniekcje wykonuje się cienką igłą podając niewielką ilość preparatu tuż pod skórę. Leczenie nadpotliwości pach nie jest zbyt bolesne, natomiast dłonie i stopy wymagają wcześniejszego znieczulenia.
Dzięki zastosowaniu toksyny botulinowej można uniknąć stosowanych niegdyś inwazyjnych metod leczenia takich jak liposukcja, ekstyrpacja gruczołów potowych i sympatektomia.
Nadpotliwość objawowa może wystąpić w następujących schorzeniach:
