SM to choroba, która u każdego przebiega inaczej. Każdy pacjent ma inną kompilację objawów i dlatego każdy potrzebuje innego programu rehabilitacji.
Aktywność ruchowa w przewlekłych chorobach neurologicznych jest tak samo ważna jak farmakoterapia. Udowodniono bowiem, że stała aktywność fizyczna przyspiesza procesy neuroplastyczności, ułatwia tworzenie nowych połączeń pomiędzy neuronami i nowych naczyń krwionośnych.
Rehabilitację należy rozpocząć jak najwcześniej, najlepiej zaraz po rozpoznaniu choroby i intensyfikować ją w fazach zaostrzenia. Ważna jest kontynuacja terapii w SM nawet jeśli objawy się wycofają. Spójna i systematyczna fizjoterapia pozwoli budować bazę sprawności fizycznej i koordynacji ruchowej na przyszłość.