Przeciwciała monoklonalne to celowane leki, które są przeznaczone do stosowania u pacjentów z migreną. Działają na mechanizm patogenetyczny choroby, a konkretnie CGRP (peptyd związany z genem kalcytoniny) lub na jego receptor (rCGRP), blokując jego działanie. Opracowano już cztery przeciwciała monoklonalne: jedno skierowane przeciwko receptorowi CGRP (erenumab) i trzy skierowane przeciwko samemu CGRP (eptinezumab, fremanezumab i galkanezumab).
Ich efektywność i bezpieczeństwo oceniano w wielu randomizowanych badaniach klinicznych. Z analizy wybranych z nich wynika, że wszystkie cztery przeciwciała monoklonalne mają korzystny profil bezpieczeństwa i tolerancji oraz wysoką skuteczność i są rekomendowane do leczenia migreny epizodycznej z częstymi napadami (> 4 dni bólowe w miesiącu) oraz migreny przewlekłej.
We wszystkich badaniach przeciwciała monoklonalne wykazały większą skuteczność w redukcji liczby dni migrenowych w skali miesiąca w porównaniu z placebo. U pacjentów z migreną epizodyczną erenumab, fremanezumab i galkanezumab powodowały istotny spadek średniej liczby dni z migreną, znaczące zmniejszenie miesięcznego stosowania doraźnych leków przeciwbólowych i poprawę jakości życia w odniesieniu do placebo po 12–24 tygodniach leczenia.
Jak mogę sprawdzić czy kwalifikuję się do leczenia przeciwciałami monoklonalnymi?
Decyzję o włączeniu leczenia przeciwciałami monoklonalnymi podejmuje lekarz neurolog. Leki wydawane są na receptę. Aby rozpocząć terapię należy udać się na konsultację neurologiczną, podczas której lekarz oceni wskazania i przeciwwskazania oraz przedstawi wszystkie informacje związane ze sposobem podawania leku. W trakcie leczenia konieczne jest prowadzenie dzienniczka migrenowego.
