Dzięki skomplikowanemu systemowi specjalnych substancji nasza krew krzepnie wkrótce po skaleczeniu, nie dopuszczając do wykrwawienia, ale też i nie pozwala na tworzenie skrzepów we wnętrzu naczyń krwionośnych. Krew płynie w nich wartkim strumieniem dostarczając niezbędne składniki po całym organizmie. Te specjalne substancje to tzw. czynniki krzepnięcia, których ilość powinna być na odpowiednim poziomie. Niedobór czynników krzepnięcia może być przyczyną nadmiernych krwawień czy siniaków.
W badaniu laboratoryjnym krwi często pierwszym objawem jest wydłużenie czasów protrombinowego (PT) i czasu częściowej tromboplastyny po aktywacji (APTT). Sytuacja odwrotna – nadkrzepliwość daje wysokie ryzyko zakrzepów i zatorów, incydentów sercowo-mózgowych, ale też i nawykowych poronień i trudności w donoszeniu ciąży. Diagnostyka układu krzepnięcia polega przede wszystkim na wykonaniu badań laboratoryjnych krwi oraz ich oceny przez doświadczonego hematologa, który w razie jakichkolwiek wątpliwości skieruje chorego na dalsze szczegółowe badania.
